9 października 1996 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski przyznał Krzyż Armii Krajowej pani Dobromirze Czajkowskiej z Barcina – żołnierzowi Armii Krajowej i więźniarce obozu koncentracyjnego. W niecały rok później 1 czerwca 1997 roku radni Rady Miejskiej w Barcinie Uchwałą Nr XXXX/216/97 nadali pani Dobromirze tytuł Honorowego Obywatela Miasta Barcina.
Pani Dobromira Czajkowska (z domu Zülsdorff) urodziła się 7 marca 1926 roku w Pleszewie. Gdy miała dwa lata jej rodzice Stanisław (Powstaniec Wielkopolski) i Jadwiga przeprowadzili się do Barcina. We wrześniu 1939 roku 13-letnia Dobromira miała rozpocząć naukę w szkole średniej w Inowrocławiu. 15 października 1939 roku Niemcy wyrzucili z domu Jadwigę Zülsdorff, jej córki Wiesławę, Marylę i Dobromirę oraz ciocię Helenę Erdman. Ojciec Stanisław był poszukiwany przez okupanta i musiał się ukrywać. Kobiety przyjęli państwo Niestatkowie z Krotoszyna. Na początku grudnia zostały wywiezione do Szubina. Na początku 1940 roku los rzucił je do Szczeglina, klasztoru w Mogilnie, a potem zostały wywiezione do Piotrkowa Trybunalskiego i Starachowic. W Starachowicach 15-letnia Dobromira pracowała w jajczarni. W zakładzie poznała starszą koleżankę – dowódcę grupy łączniczek oddziału Armii Krajowej – i wstąpiła do organizacji. Po złożeniu przysięgi ukończyła kurs łączności i zajmowała się kolportażem gazet. W lutym 1944 roku podczas łapanki hitlerowcy aresztowali ponad dwadzieścia osób, wśród nich siostry Zülsdorff. Aresztowanie nastąpiło 19 lutego 1944 roku. Kobiety wywieziono do więzienia w Radomiu, a potem do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Stamtąd pani Dobromira (numer więźnia 33776) trafiła do filii obozu w Neubrandenburgu. Pracowała ciężko w wilgotnym lesie. Chorowała. Przeżyła dzięki pomocy starszej siostry Maryli, która przekupiła strażniczki, by Dobromira przeszła do pracy w fabryce. Obóz został w wyzwolony przez Rosjan w kwietniu 1945 roku. Pani Dobromira z siostrą Marylą i jedenastoma obozowiczkami przez sześć tygodni wracały do domu. W 1947 roku pani Dobromira zdała maturę w ILO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. 29 marca 1948 roku wyszła za mąż za Bronisława Czajkowskiego (11.01.1922 r. – 16.12.1983 r.) kronikarza, historyka, filatelistę, organizatora Izby Tradycji w KCW „Kujawy” w Bielawach. Urodziła czwórkę dzieci - Wandę, Hannę, Marię i Jacka. Były to ciężkie czasy dla AK-owców. Dopiero w 1975 roku pani Dobromira zdecydowała się wystąpić o potwierdzenie swego pobytu w obozie koncentracyjnym. Później wstąpiła do Związku Inwalidów Wojennych RP. Odznaczona Krzyżem Oświęcimskim. 5 lipca 2002 roku szeregowiec Dobromira Czajkowska nie będący w czynnej służbie wojskowej został mianowany na podporucznika Wojska Polskiego.
Pani Dobromira Czajkowska zmarła 5 sierpnia 2020 roku.
