Gmina Barcin

W Barcinie żył i działał Jakub Wojciechowski ludowy pisarz i pamiętnikarz. Urodził się we wsi Nówiec w powiecie śremskim w dniu 3 lipca 1884 roku, zmarł w Barcinie 17 czerwca 1958 roku. Wojciechowski młodość męską spędził na obczyźnie w Niemczech, dokąd wyjechał w poszukiwaniu pracy. Po powrocie do ojczyzny w 1924 roku osiadł najpierw w Łabiszynie, a potem na stałe w Barcinie. Pracował w pobliskim Wapiennie. W 1929 roku przy ulicy Kościelnej w Barcinie wybudował niewielką czynszówkę. Był on autorem wyróżnionego pierwszą nagrodą pamiętnika, nadesłanego na konkurs ogłoszony w 1922 roku przez Polski Instytut Socjologiczny w Poznaniu na pamiętniki robotników. Wspomnienia Wojciechowskiego wydane zostały staraniem Instytutu w roku 1930 pt. „Życiorys własny robotnika”. Ludowy pisarz stał się sławny, widziano w nim klasyka tego rodzaju literatury. W 1935 roku nagrodzono go Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. Zyskał szczerą przyjaźń Tadeusza Boya Żeleńskiego, który jak sam twierdził był pod urokiem tego samorodnego talentu. Pisał on tak o pamiętniku Wojciechowskiego: „Książka o ogromnej wartości literackiej, a wolna od literatury – cóż za odpoczynek, cóż za smakołyk dla nas, literatów, przekarmionych papierami! Gdyby nie ów błogosławiony konkurs, ten czterdziestoletni robotnik byłby żył sobie nadal nie dowiedziawszy się nigdy, że w nim siedzi pisarz, artysta”. Tadeusz Boy Żeleński stał się protektorem Wojciechowskiego. Promował jego osobę i twórczość, pomagał finansowo, słał książki i recenzje, umieszczał w czasopismach artykuły Barcinianina. Jakub Wojciechowski na zaproszenie Boya gościł w Warszawie. Był w kancelarii Prezydenta, w teatrach i kawiarniach. Dyskutował z Tuwimem, Słonimskim i Iwaszkiewiczem, znał Tetmajera i Weyssenhofa. W tym okresie Boy Żeleński ułożył nowy wybór opowiadań Wojciechowskiego zatytułowany „Raz kiedyś a obecnie”, który został wydany w Bibliotece Boya. W 1937 roku z wizytą do sławnego Barcinianina przyjechali Witold Gombrowicz, Jerzy Andrzejewski i Paweł Zdziechowski. Krótko przed śmiercią Wojciechowski napisał szereg opowiadań pt. „Ciąg dalszy mego życiorysu już w kraju”. Pochowany jest na cmentarzu parafialnym w Barcinie z żoną Marianną Wojciechowską z d. Kozioł (15.7.1880-13.7.1958) w prostym i pozbawionym krzyża grobie.