Kościół pw. św. Jakuba Większego w Barcinie powstał na przełomie XIX i XX wieku. Świątynię zaprojektował Heliodor Matejko z Poznania. Budowa trwała trzy lata i została zakończona w 1901 roku. Jerzy Krzyś i Czesław Cieślak w książce „Szkice z przeszłości Barcina” (wydanie II, 2009r.) tak napisali: „Barciński kościół parafialny został zbudowany solidnie z czerwonej cegły, w stylu neoromańskim z elementami gotyku. Wznosi się na planie krzyża łacińskiego, którego boczne ramiona stanowią płytkie kaplice (nawy) i zakrystie. Od wschodu posiada półkolistą apsydę, zamykającą prezbiterium z głównym ołtarzem. Jest on trzynawowy, orientowany, z wtopioną w korpus budowli wysoką na ok. 50 metrów wieżą, która dominuje w panoramie starej części miasta. Na skrzyżowaniu wysokich dwuspadowych dachów wznosi się strzelista wieżyczka sygnaturki. Świątynia została wzniesiona z wielką starannością i przyozdobiona z całym pietyzmem wieloma detalami architektonicznymi. Uwagę zwraca łukowate ozdobne profilowane obramowanie portalu (głównych drzwi) z układem 6 półkolumn i oryginalne tzw. „żabki” na ich kapitelach.”
Konsekracji kościoła dokonał 16 czerwca 1950 roku ks. kardynał Stefan Wyszyński. Barcińska fara jest wpisana do ewidencji zabytków województwa kujawsko-pomorskiego. W parafii znajduje się plebania i dom katolicki z salką katechetyczną im. bł. Jana Pawła II.
Kościół pw. św. Jakuba Większego
