Z przykrością informujemy, że zmarła pani Jadwiga Stróżykiewicz. Ostatnią inicjatywą barcińskiej poetki było postawienie pomnika Jakuba Wojciechowskiego przed biblioteką publiczną. Cześć Jej pamięci!
Jadwiga Stróżykiewicz urodziła się 13 lipca 1944 roku w Radomyślu Wielkim, dokąd jej rodziców – Zofię i Alojzego Konwińskich zagnała wojenna zawierucha. Poetka mile wspominała dzieciństwo spędzone w Smogórach. Tam z pasją fryzjerki czesała trawę, przymierzając się do później wykonywanej profesji. Naukę strzyżenia i pielęgnacji włosów pobierała w Łabiszynie u mistrza Stanisława Kandulskiego. Później sama zdobyła tytuł mistrza i instruktora praktycznej nauki zawodu. Ponadto ukończyła liceum ogólnokształcące w Bydgoszczy. Od 1963 roku mieszkała w Barcinie. W 1966 roku poślubiła Kazimierza. Państwo Stróżykiewicz doczekali dwóch synów Kornela i Igora. Mąż zmarł w 2003 roku.
Jadwiga Stróżykiewicz była członkiem Zarządu Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Bydgoszczy. Od 1999 roku zasiadała jako sekretarz w Społecznej Kapitule dla nadania Medalu honorowego im. Jakuba Wojciechowskiego „Za Zasługi dla Kultury Robotniczej”. Medal ten poetka otrzymała w 2000 roku za popularyzację pamięci o Laureacie Złotego Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury. RSTK Bydgoszcz uhonorowało Jadwigę Stróżykiewicz Medalem imienia Czesława Miłosza (1993). Pani Jadwiga aktywnie uczestniczyła w proteście przeciwko budowie spalarni odpadów przemysłowych na terenie cementowni „Kujawy” i była współzałożycielką Stowarzyszenia Ekologicznego w Barcinie. Za zasługi dla ekorozwoju otrzymała medal honorowy „W służbie przyrody i człowieka” (2009). Prowadząc działalność gospodarczą była członkiem Barcińskiego Klubu Inicjatyw Gospodarczych. Jadwiga Stróżykiewicz dwukrotnie (2007 i 2017) otrzymała nagrodę Burmistrza Barcina Michała Pęziaka za całokształt pracy artystyczno-kulturalnej oraz upowszechnianie kultury i sztuki. W 2013 roku była nominowana do nagrody CENTURY w kategorii „Artysta – twórca roku”.
Jadwiga Stróżykiewicz poetycko zadebiutowała w 1992 roku tomikiem Eden w innej bajce. Kolejne książki poetyckie to: W połowie drogi (1994), Pole widzenia (1995), Puls grzechu (1997), Obrzędy plemienne (2000), Godziny przedliczbowe (2007), Wielbłąd przemieszcza horyzont (2012) i Ułaskawiona drwina (2017). Ponadto jej wiersze tłumaczono na język serbski. Poetka posługiwała się exlibrisem zaprojektowanym przez Czesława Rodziewicza z Wrocławia.
Jadwiga Stróżykiewicz była laureatką konkursów m.in. O Dzban Czarnoleskiego Miodu (2006), O Złoty Klucz do Ciechanowskiego Ratusza (2007), O Jeżewskie Skrzydło (2009) i O Laur Klemensa Janickiego (2007), turniejów jednego wiersza w Kruszwicy i Zielonej Górze. Erotyki i fraszki jej autorstwa nagrodzono podczas Ogólnopolskich Literackich Spotkań Pokoleń w Kruszwicy-Kobylnikach oraz Inowrocławskich Spotkań Poetyckich. Na przestrzeni ćwierćwiecza jej wiersze zostały wyróżnione w licznych konkursach poetyckich i ukazały się w wielu pismach i publikacjach pokonkursowych. Poezję Jadwigi Stróżykiewicz doceniono w Inowrocławiu, Kobylnikach, Kruszwicy, Wrześni, Człuchowie, Radomiu, Poznaniu, Jastrzębiu Zdroju, Świeciu, Tomaszowie Mazowieckim, Bydgoszczy, Radziejowie, Czarnolasie, Wąglanach, Lubinie, Legnicy, Świebodzinie i Ludźmierzu.
Recenzje twórczości Jadwigi Stróżykiewicz ukazały się „Promocjach pomorskich”, „Akancie” i „Poboczach”. Ich autorami byli Ariana Nagórska, Bożena Budzińska, Wojciech Borkowski, Ludwik Filip Czech, Eugeniusz Koźmiński oraz Jarosław Stanisław Jackiewicz.
Próby prozatorskie Jadwigi Stróżykiewicz pojawiły się na blogu Magdaleny Kordel. Opowiadania barcinianki ukazały się w wydawnictwach zbiorowych: „Miłość niejedno ma imię” (lato 2015), „Zaczarowani słowami” (jesień 2015) i „Duchy przeszłości” (zima 2016). Jadwiga Stróżykiewicz uprawiała także publicystkę. Współtworzyła pismo lokalne „Pogłos Barcina”, w którym ukazywały się jej artykuły i notatki. Wiersze i teksty publikowała w Ogólnopolskim piśmie społeczno-kulturalnym „Własnym głosem”, miesięczniku literackim „Akant”, Ino poetica – jednodniówce inowrocławskich spotkań poetyckich, Podwórko z kulturą – czasopiśmie nieregularnym. "Wiersze na weekend" jej autorstwa skłaniały do refleksji czytelników Gazety Pomorskiej.
Jadwiga Stróżykiewicz hołdowała dewizie, która mówi, że należy robić więcej, niż nakazuje codzienność. Żyła więc aktywnie. Opiekowała się barcińskim Klubem Polskiej Książki, współpracowała z biblioteką publiczną, domem kultury i szkołami. Uczestniczyła w życiu kulturalnym gminy Barcin i regionu. Prowadziła wieczory autorskie, spotkania biblioteczne i biesiady poetyckie. Była jurorem powiatowego konkursu recytatorskiego „Ocalić od zapomnienia – gwara pałucka” oraz Festiwalu przedstawień szkolnych „Na Afiszu”. Otwarta na otaczający świat posiadała profil w serwisie społecznościowym Facebook i należała do internetowej grupy „Myśl poetycka”. Była statystą pierwszego planu w filmie Stara baśń: Kiedy słońce było bogiem w reżyserii Jerzego Hoffmana. Pani Jadwiga kolekcjonowała kapelusze, lubiła zbierać grzyby, kochała przyrodę i interesowała się genealogią swojej rodziny. Przemyśleniami na temat życia i swoim czasem dzieliła się z dorosłymi i młodzieżą.
W 2017 roku pani Jadwiga Stróżykiewicz obchodziła jubileusz 25-lecia pracy twórczej. Z tej okazji Burmistrz Barcina Michał Pęziak doceniając Jej osiągnięcia i postawę przyznał poetce nagrodę za całokształt pracy artystyczno-kulturalnej na rzecz rozwoju środowiska lokalnego. Uroczyste wręczenie nagrody i pamiątkowego dyplomu miało miejsce w trakcie zakończenia roku zajęć Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Pani Jadwiga była słuchaczką UTW w Barcinie od momentu jego powstania, co udokumentował otrzymany w 2011 roku certyfikat, potwierdzający umiejętność życia jako najbardziej spotykaną rzecz na świecie.